Dit weekend stond er een mooi interview in De Morgen met filosoof Johan Braeckman, over de helende werking van solo-tijd en stilte.
‘De Gentse hoogleraar wijsbegeerte Johan Braeckman vindt dat de mens te veel vervreemd raakt van de natuur, en van wat echt belangrijk is in het leven. In 2014 nam hij een jaar verlof zonder wedde om in zijn eigen tuin een oase van rust en stilte te creëren, een ontsnappingsroute uit de dagelijkse heksenketel’.
‘Zekerheid is voor veel mensen ook de jaarlijkse skivakantie, de all-in-vreet-en-zuipweek aan de Middellandse Zee, het maandelijkse restaurantbezoek en de twee auto’s op de oprit. Ja, dat beschouwen we vaak als natuurlijke behoeftes. Maar je kunt dat afwegen tegen de vrijheid om elke dag te kokerellen of wandelingen te maken in eigen streek. Het is niet onrealistisch om een drukke, goedbetaalde job in te ruilen voor een andere, eventueel deeltijdse job. Het vraagt misschien dat je afstand doet van een zeker materiële welstand, maar je krijgt er wat voor in de plaats. Eigenlijk zouden we opnieuw wat meer moeten gaan leven zoals de jager-verzamelaars van duizenden jaren gelden. In de weinige stammen die vandaag nog zo leven, brengen de ouders meer tijd door met hun kinderen. Ze delen veel, doen gevarieerder werk en bewegen meer, waardoor ze gezonder zijn. Maar we leven nu eenmaal in een status- en angstcultuur. Mensen hebben schrik voor de toekomst, voor hun job, voor hun pensioen,… Dat proberen we op te lossen met dure verzekeringen en alarmsystemen, terwijl we nog nooit zo veilig hebben geleefd en er nog nooit zo veel vangnetten zijn geweest. ‘
(Interview door Raf Liekens in Zeno van 13/02)
De Bazuin 