En we maakten onze handen vuil

Het was een chaos, ons kleine stadstuintje.
Uitgebloeide oost-indische kers, overwoekerende munt en daartussen nog wat gluiperig onkruid dat zijn weg naar boven zocht. Eigenlijk een standaard tuinbeeld op het einde van een zomer. De planten schieten in zaad en bereiden zich reeds voor op het volgende seizoen.

We besloten er als gezin een leuke namiddagactiviteit van te maken: het verwijderen van de chaos, het planten van nieuw leven in de tuin.

Lavendel, een lading viooltjes en enkele andere najaarsbloeiers moesten een mooi stekje in ons stadstuintje verwerven. Samen dachten we na over de kleurcombinaties, de omvang van de plantjes en ook het zicht van binnen naar buiten. Het zien van groen, mooie kleuren en planten geeft de mens een goed gevoel. Het helpt ons verbinding te vinden met de schepping rond ons, het helpt ons zeker ook zaken te relativeren. Kijk eens naar de lelies, kijk hoe ze groeien in het veld. Ze werken niet en weven niet. En toch, hoe prachtig zijn ze niet?

Wat ook belangrijk was: schoenen af, geen handschoenen,…we mogen vuil worden. Laat ons onze zintuigen gebruiken. De kinderen rolden in de aarde en waren zo zwart als een mol. Het gebruiken van onze zintuigen helpt ons om te ‘aarden’. Je verbinden met de schepping, met de levensadem die God erin heeft gelegd. De aarde tussen je tenen en handen voelen, een spinnenweb in je haar.  Het zijn technieken die ook in de psychotherapie worden gebruikt om mensen terug te brengen uit stress en depressie. Blijkbaar zijn we onze aarding een stukje verloren in onze rationele maatschappij waarbij vooral het hoofd en het denken van belang zijn.

En het deed deugd. Samen knutselden we nog een bloembak ‘tippie’ in elkaar, ruimden we op en konden we genieten van het mooie kleurrijke resultaat.

Earth, Teach me to remember

Earth, teach me stillness, as the grasses are stilled with light.
Earth, teach me suffering, as old stones suffer with memory.
Earth, teach me humility, as blossoms are humble with beginning.
Earth, teach me caring, as the mother who secures her young.
Earth, teach me courage, as the tree which stands alone.
Earth, teach me limitation, as the ant which crawls on the ground.
Earth, teach me resignation, as the leaves which die in the fall.
Earth, teach me regeneration, as the seed which rises in the spring.
Earth, teach me to forget myself, as melted snow forgets is life.
Earth, teach me to remember kindness, as drie fields weep in the rain.

Native American prayer.