Vele mensen leven met een verwrongen beeld van God en van het christendom. Dit doordat ze opgegroeid zijn met een christendom dat zich vooral bezig hield met veroordelen, superieure arrogantie of geleerd hebben dat ze hun hemel moeten verdienen door je strikt aan alle regels te houden en/of goede werken te doen.
Hierdoor is er een achterdocht ontstaan tegen het woord en de deugd van de ‘discipline’. We krijgen al een kramp als we het woord discipline horen. Hier moeten we opletten om het kind niet met het badwater weg te gooien. Het is inderdaad goed om te reageren tegen de overinstitutionalisering van de kerk, omdat dit vaak weinig leven voortbrengt. Het is goed om te reageren tegen machtsmisbruik of machteloosheid. Toch moeten we nieuwe disciplines ontwikkelen en ruimte ontwikkelen waar leven en goedheid kan zegevieren.
Nieuwe vormen van ‘gemeenschapsleven’ zijn zeer hip tegenwoordig. Het verlangen naar gemeenschap en verbondenheid zit in ieder van ons. We verlangen om lief te hebben en verlangen om geliefd te zijn. Maar als een gemeenschap geen doel heeft buiten onszelf, dan zal het ons niet voeden, zal het verstikkend werken en hoogstwaarschijnlijk zelfs verdwijnen.
Discipline en discipel delen dezelfde oorsprong. Zonder discipline wordt het een zootje ongeregeld. We schieten namelijk gemakkelijk tekort in het realiseren van Gods droom om een nieuwe wereld te creëren die bekend staat om zaken die hoop en goed nieuws bieden aan de wereld.
Zoals iedere gemeenschap of cultuur, hebben mensen die Jezus volgen een unieke manier van feest vieren, eten samen leven. Hoe dan?
Onze huizen, onze gewoontes, ons omgaan met elkaar en de anderen, zelfs onze feestjes kunnen plaatsen worden van troost, gastvrijheid en liefde voor iedere mens. Maar dit kan niet plaatsvinden zonder dat de intentie er is. Deze intentie vergt een constante keuze en een discipline om het waar te maken.
Het is een keuze. Dorothy Day zei: “We moeten een omgeving creëren waar het gemakkelijker is om ‘goed’ te zijn”.
Franciscus van Assisi is een model voor ons. Eerst en vooral door de manier waarop hij Jezus volgde, maar vooral ook door de manier dat hij op een vierende manier omging me de ‘disciplines’ die ons zijn overgeleverd om de kerk te worden waar we zo naar verlangen, ook bij mensen die de kerk hebben opgegeven. Onze gemeenschappen zouden plaatsen moeten zijn waar mensen kunnen ‘ontgiften’, is het nu van alcohol, tabak, gulzigheid, gierigheid, overmatig winkelen, roddelen,… We verlangen allemaal naar een ruimte die ons naar goedheid brengt, in plaats van het omgekeerde. Laat ons bidden dat we heilige ruimtes mogen creëren waar de goedheid en het leven mag stromen. In die ruimtes worden we gevormd als nieuwe schepping, veranderd door God. Samen creëren we een nieuwe wereld die bekend staat om zaken die hoop en goed nieuws bieden aan de wereld.
Inspiratie en leestips voor de maand oktober:
- Celebration of Discipline by Richard Foster
- Geestelijke oefeningen door Ignatius van Loyola
- De regel van H. Benedictus
- Dagelijks gebed met de wereldkerk
Inspirerend beeldmateriaal:
Gebed van Franciscus
Heer, maak mij een instrument van uw vrede.
Waar haat het hart verscheurt,
laat mij liefde brengen.
Waar wordt beschuldigd,
laat mij vergeving schenken.
Waar verdeeldheid mensen van elkaar vervreemdt,
laat mij eenheid stichten.
Waar twijfel knaagt,
laat me geloof brengen.
Waar dwaling heerst,
laat me waarheid uitdragen.
Waar wanhoop tot vertwijfeling voert,
laat hoop doen herleven.
Waar droefenis neerslachtig maakt,
laat me vreugde brengen.
Waar duisternis het zicht beneemt,
laat me licht ontsteken.
Maak dat wij niet zozeer zoeken
om getroost te worden,
als wel om te troosten.
Om begrepen te worden
als wel om te begrijpen.
Om bemind te worden
als wel om te beminnen.
Want wij ontvangen door te geven.
Wij vinden door onszelf te verliezen.
Wij krijgen vergeving door vergeving te schenken
en wij worden tot eeuwig leven geboren
door te sterven.
Amen.
De Bazuin 