Waar is die grond onder mijn voeten?

Dit voorjaar besloot ik om van job te veranderen. Na zeven jaar over en weer naar Brussel, na 7 jaar coördinator van een kleine organisatie,…was het tijd voor iets anders.

Ik nam een tussenmaand (leve ouderschapsverlof!), waarin ik mijzelf ontdekte als klusser, wandelaar, lezer, actieve ouder, maar vooral als blije en dankbare mens. De jaren ervoor was dat niet altijd het geval. 

Zo’n 8 jaar geleden, net voor ik startte met die job, kreeg ik na een burn-out de sticker ‘ADD’ opgeplakt. Wat is dat precies? Wel, je kan het benoemen als onzichtbaar hyperactief. ADHD kent iedereen wel. Dat zijn die mensen of kinderen waartegen iedereen zegt: ‘zit nu eens stil’. Wel mensen en kinderen met ADD hebben dezelfde apenkolonie in hun hoofd, rond springend en huppelend, maar kunnen dit beter verbergen. Google zeker eens verder om hierover meer te leren. Ik kom er wellicht later in mijn blogs nog op terug. 

Nu ben ik na mijn tussen maandje, drie maanden aan de slag in de zorgsector. Gans nieuwe sector, gans nieuw team, gans nieuwe cultuur, gans nieuw systeem. Ik startte zeer zelfzeker, maar beetje bij beetje voelde ik de grond onder mijn voeten verdwijnen. Hoe dat komt?

Wel… In mijn vorige job had ik het geluk (het is maar hoe je het bekijkt) om de organisatie te heruitvinden. Zo kon ik de processen, cultuur, samenwerking,…grotendeels zelf bepalen. En zo creëerde ik een context die voor mijn hoofd eigenlijk best ideaal was. Dit besefte ik zelf niet. Nu kom ik terecht in een grote organisatie, waar ik terecht kom in iets wat bestaat. Mijzelf heruitvinden in die context kost bakken energie. Dit combineren met een organisatie in verandering, een gezin met opgroeiende kinderen en een hoofd vol dromen, zorgt voor een uitgeput hoofd dat nu in verlof gaat. 

Mijn zelfbeeld krijgt hierdoor best een knauw. Verandering is leerzaam, maar kost ook veel energie. Wie ben ik zonder mijn rol en status in mijn vorige job? Hoe zorg ik dat ik trouw blijf aan mezelf? Er zijn zoveel vragen. Het voelt een beetje opnieuw als de zoektocht na mijn hogere studies. Dan sta je daar met een diploma op papier, maar nog geen idee waar naartoe. 

De komende tijd wil ik de verandering aangrijpen om mijzelf nog beter te leren kennen, om vanuit dat kennen ook mijn plekje te vinden. Ik smeet de sociale media van mijn smartphone en besloot dus te gaan schrijven. Soms wil ik hiervan iets delen met jullie.