Ik loop er al een tijdje mee rond. Het verlangen naar een platendraaier. Het verlangen naar die ‘ervaring’: het opleggen, het tikken van de naald, het geruis, het omdraaien van de plaat, het met zorg wegsteken en uithalen van de LP.
Het heeft ook wat nostalgie, ook al is het op mijn leeftijd misschien nog wat vroeg hiervoor. Het terugdenken aan den goeden ouden tijd. Thuis hadden we een bandopnemer, platenspeler en radio. In tweede instantie kwam daar een cassettespeler bij, later pas de cd-speler.
Ik werkte vooral met cassettes, maar had ook de ouden platendraaier van mijn pa staan. Cassettes gebruikte ik om zaken op te nemen: cd’s van de bibliotheek, maar vooral ook concerten en de tijdloze honderd vn Studio-Brussel. Zo had ik verschillende fragmenten staan van Radiohead, K’s Choice,… Daar luisterde ik dan naar, alleen op m’n kamerke.
Mijn eerste cd ooit was Jagged Little Pill van Alanis Morissette, daarna volgde cocoon crash van K’s Choice en ok computer van Radiohead. De cd’s van Samson & Gert laat ik nu even buiten beschouwing.
Daarnaast speelde ik zelf ook gitaar. 9 jaar klassieke gitaar en daartussenin ook in verschillende bandjes. Van gitarist in de kerk tot gitarist/zanger in een punk-rock bandje. Daar moet er ook wel nog ergens een cassettebandje van te vinden zijn.
Nu staat mijn gitaar daar te staan, zitten de cd’s in de kast en is er Spotify. Alle muziek die je maar wilt, wanneer je maar wilt, waar je maar wilt. Mooi,…en toch geeft het me geen ‘voldaan’ gevoel.
Het gevoel om met mijn gespaard zakgeld, de bus naar Roeselare te nemen (ik woonde in Zonnebeke), om dan een cd te gaan uitkiezen, misschien is het dat wat ik mis. Of het gevoel die cd echt vast te houden, er voor te kunnen zorgen…
Daarom wil ik een platenspeler aanschaffen. Het mag allemaal wel een beetje trager. Het geld voor spotify spaar ik op om dan maandelijks of tweemaandelijks een LP te kopen. Ik verlang al om mijn kinderen er mee te leren werken.
Een beetje trager graag, met meer aandacht,…en oja…die platenspeler app voor op de tablet…neen dankje 🙂
De Bazuin 