Deze week brachten we wat kleur in onze straat. Samen met Amos beplantte ik twee bloembakken met verschillende soorten bloemen. Deze staan nu op onze vensterbank aan de straatkant van ons huis.
Je moet je voorstellen. Wij wonen in een rijhuis, aan een drukke invalsweg hier in Kortrijk. Een grijze, inspiratieloze straat met weinig kleur (maar wel een leuke buurt hoor! 🙂 ).
Mijn bureau kijkt aan de andere kant van het raam uit op de bloempjes en natuurlijkerwijs ook op de mensen die langs ons huis komen gewandeld.
Wat valt mij op?
Mensen schrikken en kijken verwonderd. Ze schrikken van zo iets kleins, onwezenlijk, natuurlijk, maar…toch zo mooi. Misschien schrikken ze ook van het karton met getekende dinosaurussen, kan ook.
Ik geniet met volle teugen van het gegeven dat mensen even uit hun alledaagse sleur worden gehaald door…een simpele bloem. En hopelijk verspreid het virus zich en zien we binnenkort overal bloemetjes op de vensterbanken en worden we elke dag verwonderd.
“To live content with small means;
to seek elegance rather than luxury,
and refinement rather than fashion;
to be worthy, not respectable,
and wealthy, not, rich;
to listen to stars and birds,
babes and sages, with open heart;
to study hard;
to think quietly, act frankly, talk gently,
await occasions, hurry never;
in a word, to let the spiritual,
unbidden and unconscious,
grow up through the common
– this is my symphony”
By William Ellery Channing
*Image Courtesy of Mary Azarian via The Heirloom Gardener – John Forti
De Bazuin 