Sommige mensen hebben een spiritualiteit van ‘beweging’, van actie en van hoop. Je voelt dat ze dynamisch zijn. Ze zijn geroepen om rond te trekken en zaken op te zetten. In de bijbel herken je Paulus hier in. Ook de apostelen herken je hier in. Ze waren bezield met het verlangen om te praten over Jezus en nieuwe gemeenschappen te stichten. Hier ervaar je activiteit en organisatie.
Anderen beleven een spiritualiteit van ‘blijven’. Je herkent hier ook een cirkel in. Ze hebben meer behoefte aan een vast ritme dan aan dynamiek van de beweging. Ze benutten hun energie om in de aanwezigheid van God te verblijven, in de aanwezigheid van andere mensen en in een grote openheid voor hun omgeving en voor het hier en nu. Hier ervaar je meer een spiritualiteit van ‘aanvoelen’ en ‘mededogen’ in het dagelijkse leven.
Deze laatste spiritualiteit van de ‘cirkel’ is in onze wereld niet gemakkelijk. Van jongs af werd ons geleerd om de ladder van de menselijke promotie te beklimmen, om de eerste te zijn, om te slagen en om prijzen te winnen, om ons te verdedigen en om onafhankelijk te zijn. Men zei ons dat succes, macht en bekendheid belangrijk zijn, en dat we uiterlijke waarden boven innerlijke moesten stellen.
Maar het evangelie roept ons op om anders te zijn, om aan onszelf te sterven. Dat vraagt een grote verandering van houding.
J Vannier, in broosheid dragen, p 308
De Bazuin 