Verzoening en feest staan centraal in de gemeenschap. Het zijn twee kanten van dezelfde werkelijkheid, die van de liefde. Feesten geeft een gemeenschappelijke ervaring van blijdschap en dankbaarheid. We vieren het feit dat we samen zijn en drukken onze dank uit voor wat we gekregen hebben. Feesten geeft voedsel aan het hart, geeft nieuwe hoop en kracht om het lijden en de problemen van iedere dag te dragen.
Hoe armer een volk is, des te meer het houdt van feesten. Ik ben altijd verbaasd wanneer ik zie hoe in India of Afrika de armste mensen vaak een paar dagen lang feestvieren. Ze besteden al hun geld aan uitgebreide maaltijden en aan mooie kleren. Ze maken guirlandes van bloemen en vuurwerk. Deze feesten staan bijna altijd in verband met de verjaardag van een goddelijke of religieuze gebeurtenis; ze hebben dan ook een heilig karakter.
In de rijke landen hebben wij de kunst van het feestvieren verloren. De mensen gaan naar de biscoop, ze kijken naar televisie of hebben andere ‘ontspanning’. Ze gaan naar ‘parties’, maar kunnen niet feestvieren.
J Vanier, uit in broosheid dragen, p 319
De Bazuin 