Open brief: ‘gezinsnieuws van oecumenisch nut’

Dit is een open brief met wat gedachtegangen die het voorbije jaar op ons gezinspad kwamen. We willen deze graag op een rijtje zetten, in eerste instantie voor onszelf. Tevens willen we jullie hierin laten delen, omdat geschreven, overdachte woorden soms helderder de zaken kunnen weergeven dan gesproken gestamel.  Wij hopen dat deze woorden een aanzet mogen zijn om samen met anderen (familie, vrienden,…) leerrijke gesprekken hierover te hebben.

 We gaan meteen met de deur in huis vallen.
Begin mei gaan we onze drie kinderen laten dopen in de Sint-Michielskerk,

Voor wij en jullie, die jarenlange Evangelische opvoeding gaven/kregen, lijkt dit in eerste instantie een anarchistische, ‘zich-afzetten-tegen’ keuze.  Echter, zo voelt dit voor ons helemaal niet aan, integendeel zelfs. Het is voor ons net iets dat verbindend is. Hieronder leggen we uit waarom.

Wij willen in eerste instantie duidelijk stellen dat we ons met deze keuze NIET willen afzetten tegen de Evangelische Kerk. Wij zijn dankbaar voor hetgeen we daar jarenlang (en nog steeds!) hebben mogen leren en ontvangen. We zijn blij om lid te zijn van de dynamische Evangelische Kerk in Kuurne (EKK), en willen dit heel graag behouden!

De voorbije tijd (sinds sept 2015) was voor ons gezin een bijzondere periode, in die zin dat we keuzes hebben kunnen maken die ons gezinsleven veranderden. Saar stopte met haar studies en ging halftijds werken. Vanya stopte (met pijn in het hart) met het zware voltijdse werk dat hij deed in Stadsboerderij. Hij nam drie maanden tijd om helemaal tot rust te komen, en startte daarna halftijds als werknemer bij Logo Leieland. Het gegeven dat we nu allebei ‘slechts’ halftijds werken, bracht ons een rijkdom die we nooit eerder gekend hadden. We leerden onszelf en onze kinderen beter kennen, en ontdekten dat we erg gesteld zijn op ritme, rust en overzicht.

In onze Evangelische Kerk komen er op zondag vaak veel prikkels op een mens af: heel veel volk in een kleine ruimte, veel persoonlijke inbreng met dus veel verschillende insteken en boodschappen die binnenkomen in je hoofd, veel en luide liedjes, iedere week een andere opbouw van de dienst, …
Voor sommige mensen is dit volledig hun ding. Anderen (zoals wij) genieten aanvullend enorm van vaste liturgie, zintuiglijke tradities en symbolen, meer serene muzikale begeleiding, en de rust die dit voor ons meebrengt.

Via verschillende kloosters, de ark-gemeenschap, de diaconale werking van het bisdom en de Sint-Michielsbeweging leerden we de voor ons onbekende veelkleurigheid van de katholieke traditie kennen.

– We ontdekten heel veel schoonheid en rijkdom in Katholieke tradities, die wij zelf nooit eerder gekend hebben.
– We ontdekten ook nieuwe inzichten in het Woord van God. Niet noodzakelijk tegengesteld aan wat we in Evangelische kerk horen, doch vanuit een andere hoek bekeken en verwoord. Prachtig om te ervaren hoe op die manier onze bijbelse kennis kan verrijkt worden.

– We ontdekten ook een warme gemeenschap van gelovige mensen, die oprecht gelovig en God-zoekend zijn. Wij leerden dat ‘de Katholieken’ de zaken veelal traditiegetrouw doen, zonder echte beleving. Echter, vanuit onze ervaringen kunnen we zeggen dat de populatie in een katholieke viering niet anders is dan in een Evangelische viering, namelijk: een continuüm van heel intens God-zoekende mensen enerzijds, naar anderzijds mensen die de geloofszaken doen omdat ze het zo geleerd zijn. Katholiek en Evangelisch verschillen hierin niet erg van elkaar.

De laatste maanden gingen we regelmatig afwisselend naar de Evangelische Kerk en de Sint-Michielskerk. Dat voelt voor ons heel natuurlijk en evenwichtig aan.
Hetgeen we in de Evangelische kerk soms misten (rust, een vaste liturgie, orde en regelmaat in de dienst, stille ingetogen muziek en liederen, steeds terugkerende tekens en symbolen,…) vinden we in de Katholieke Kerk terug.  Anderzijds verlangen we er ook nog steeds naar om deel te zijn van het Evangelische gemeenschapsleven, zowel op zondag als tijdens de week.

Jezus’ gebed was : laat allen één zijn.  Wij geloven dat dit gebed naar éénheid geen oproep is dat alle christenen hun geloof op dezelfde manier moeten gaan uiten en beleven.  Wél mogen we elkaar (verschillende strekkingen in het christendom) zien als één familie met dezelfde Vader. We hebben andere rituelen, soms folklores, gewoontes en geschiedenis, maar tegelijk hebben we dezelfde kern, dezelfde God, dezelfde Redder, dezelfde geloofsbelijdenis.
Zo wonen we als christenen in hetzelfde Vaderlijke huis, maar ‘groeperen’ ons in verschillende kamers. In beide kamers/families zijn er zaken/gebruiken waar we niet ten volle mee instemmen. Dat hoeft ook niet.

Voor ons als gezin sluit de ene kamer/uitingsvorm de andere niet uit, integendeel: beide zijn verrijkend en aanvullend voor elkaar. Vertoeven in verschillende kamers voelt voor ons totaal niet onveilig aan, aangezien het allemaal kamers van dezelfde liefdevolle huisVader zijn. Deze Vader is te groots en onmeetbaar om zich in één kamertje te laten steken. Hij vindt elk lid in elk kamertje even waardevol, zelfs diegene die in geen enkel kamertje lijken te passen.

Vanuit deze eenheidsgedachte willen wij graag met ons gezin, naast het lidmaatschap in de Evangelische kerk, nu ook officieel deel worden van de Katholieke familie (ipv ‘in cognito’ eraan deel te nemen)

Dit betekent concreet:

–          Dat we onze 3 kinderen zullen laten dopen in de Sint-Michielskerk. Zo zullen zij officieel deel worden van de Katholieke gemeenschap.  Dit zal plaatsvinden op zaterdag 6 mei tijdens de viering om 19u in de St. Michielskerk te Kortrijk.
De keuze om zich op ‘bewustere’ leeftijd verder katholiek te laten vormen, of evangelisch te laten dopen, of….. is later hun eigen persoonlijke keuze.

–          Dat Vanya op diezelfde dag (06/05) officieel ook zal opgenomen worden in de Katholieke gemeenschap. Hij werd als baby niet katholiek gedoopt, maar kreeg als tiener wel het doopsel in de Evangelische kerk. Aangezien de Katholieke kerk elk christelijk doopsel (dus ook het Evangelische) als doopsel erkent, moet hij niet opnieuw gedoopt worden. Wel zal er nog een klein ritueel zijn om hem, naast zijn lidmaatschap in de Evangelische gemeenschap, ook officieel bij de Katholieke gemeenschap op te nemen.

–          Dat Saar eigenlijk officieel niets meer moet ‘ondergaan’, aangezien zij als baby katholiek gedoopt werd en dus officieel al 30 jaar opgenomen is in de Katholieke gemeenschap.

–          Dat Amos zijn eerste communie zal doen. Dit zal plaatsvinden op zaterdag 13 mei in de voormiddag.

Samenvattend:

We keren ons niet af.
We ontdekten de schoonheid van iets ongekends.
We leren hoe waardevol en verrijkend deze verbinding is/kan zijn.
We zijn hier blij om en willen dit bevestigen en vieren.

Steeds welkom voor een open gesprek met een lekker kopje thee of koffie!
En natuurlijk ook welkom op 6 mei om 19u in de St.-Michielskerk te Kortrijk.

Groetjes,

Vanya & Saar

Amos, Oskar en …