Duizenden vluchtelingen zitten vast aan onze buitengrenzen. Onze Europese leiders deden een belofte tot relocatie en sindsdien: wachten…stilte…wachten… op wat? Ze kijken naar elkaar, zijn bang voor de ‘kiezer’ die dit niet zou willen. Poker op de kap van mensen. Mensen die wel degelijk iets werd beloofd. Ze kregen het nieuws dat verder nieuws volgt, sommigen wachten hier al meer dan een jaar op. Welke taal moeten ze leren? Waar ligt hun toekomst? Met de dag slinkt de hoop, slinkt hun zelfwaarde, slinkt hun droom.
In al deze donkerte moeten we de handschoen opnemen en spreken voor degene zonder stem. Vandaag spraken we uit dat we dit niet pikken. We toonden dat er plaats is in ons land, dat er plaats is in ons hart en dat we ze desnoods zelf gaan halen. We waren een allegaartje van overal in Europa die zich verzamelden in het koude Jubelpark te Brussel. Velen waren met de wagen gekomen en maakten een kopie van hun kenteken, dat werd afgegeven aan de Europese instellingen, als signaal dat ze ze zelf wel willen halen. Anderen brachten muziek mee. Ikzelf stak een handje toe bij de equipe van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. We voorzagen de dappere deelnemers van warme koffie of thee en een heerlijke croissant. 
We waren geen groep agressieve, gefrustreerde activisten. Samen waren we een bont allegaartje van muzikanten, schrijvers, arbeiders, huisvrouwen, studenten,… die op een mooie manier onze stem lieten horen. Het regende en het was koud,…maar niet kil. Want de warmte van de mensen was volgens mij voelbaar tot diep in de Europese instellingen. De grote imposante gebouwen bevonden zich rond ons. Best een schril contrast. Het schuurde langs alle kanten. Dat hoort zo, democratie moet schuren.
Democratie is niet enkel ons kruisje zetten in het stemhok, democratie is niet enkel onze mening geven op een fb-bericht. Democratie moet je leven en beleven. Democratie is er enkel door en voor mensen. En daar stonden we, samen rond een oude brandweerwagen die zijn rol als beschermer van het volk nog steeds met bravoere vervulde.
In deze vastentijd deed dit me denken aan Jezus, hij schopte ook keet, maar niet op een agressieve manier. Hij sprak op een creatieve manier voor de verdrukten en nam het op voor degene die geen stem kregen.
Het kan goed zijn om in deze vastentijd van alles te laten, maar misschien is het goed om wat dingen op te nemen. Laat ons die ‘dagen zonder’ inwisselen door ‘dagen voor’ …bv. ‘rechtvaardigheid’ en ‘eerlijkheid’.
Meer info over de actie vind je hier.
Filmpjes van vandaag vind je oa hier
De Bazuin 