Ondertussen zijn de ‘wittebroodsweken’ voorbij in het klooster. De eerste twee weken stonden in het teken van kennismaking. De vijf deelnemers waren voor een stuk overweldigd door het ‘radicale’ kloosterleven. Maar nu is het heilige en romantische er af en groeit het besef dat monniken ook ‘gewone’ mensen zijn met menselijke worstelingen en verlangens.
De deelnemers beseffen dat we in onze samenleving toegang hebben tot alles wat we maar willen, maar anderzijds zijn we op een dieper niveau vaak ongelukkig. Om de ‘kloosterervaring’ te verdiepen vraagt de abt aan de deelnemers om hun ‘afleidingen’ zoals GSM/ipod/boeken in te leveren om zo nog meer stilte en ritme in te bouwen.
Dit voelt benauwd en onzeker, want deze afleidingen blijken een belangrijke houvast te zijn voor de deelnemers. Of zorgen ze er juist voor dat ze niet volledig meegaan op de weg die aangereikt wordt en zo het gemeenschapsleven proberen te vermijden?
Volgende confronterende vragen komen de volgende dagen pertinent naar boven:
- Ben ik waardevol?
- Wie ben ik eigenlijk?
- Ben ik wat ik doe? Bepaalt mijn uiterlijk leven wie ik ben?
- Wat is de zin van dit leven
En naast al deze vragen blijkt de volgende vraag een sleutel in zich te dragen: Naar welke stem luister ik om bovenstaande vragen te beantwoorden?
Het ritme van het kloosterleven hangt vast aan de getijden. Vijf gebedsdiensten die de structuur van de dag bepalen. Daartussen wordt er in stilte gegeten, is er ruimte voor individuele meditatie, gezamenlijke ontspanning, gezamenlijke studie en natuurlijk ook het werk. Want een klooster is zelfvoorzienend.
In de gesprekken met de monniken blijkt het gemeenschapsleven een belangrijke sleutel te zijn tot hun spiritualiteit. Het klooster wil een veilige plek zijn waar mensen in kwetsbaarheid kunnen groeien. Hierin zijn de monniken beschikbaar voor de bezoekers. De symboliek, manier van aanpakken en het ritme lijkt hierin ook zijn waarde te tonen bij de deelnemers. Hierin leren de deelnemers van elkaar en de monniken, maar leren ook de monniken van de deelnemers. Het is een gedeelde kwetsbaarheid. Het klooster biedt hier een veilige plek om met elkaar in conflict te gaan, om niet dezelfde mening te delen,… zonder dat je hierop afgerekend wordt.
Volgende vragen komen aan bod:
- Hoe kun je iemand die je verafschuwt toch liefhebben?
- Wanneer stel je je kwetsbaar op? Wat is een veilige plek?
- Kan je een mening over iets hebben als je er niet alles over weet? Mag een niet-theoloog een mening hebben over de bijbel?
- Kan je de bijbel lezen zonder ‘handleiding’? Hoe kun je hierin misbruik vermijden?
Essentieel hierin is de waardigheid van ieder mens. Ieder mens heeft een verschillende geschiedenis, een ander temperament. Er bestaat geen ‘kant en klare’ aanpak om met mensen op weg te gaan.
Mentorschap en coaching vertrekt vanuit verscheidenheid en biedt een veilige plaats aan om samen op weg te gaan. Als ‘de waarheid’ opgedrongen wordt, dan stopt de weg en eindigt ook het veilige van de plaats.
De weg wordt zichtbaar door ze te bewandelen. Dit is zeer duidelijk in het tweede deel van deze mooie serie. Wat de deelnemers gemeen hebben met de monniken is de open blik om op zoek te gaan. Dit schept een enorme vrijheid en creëert een mogelijkheid om aan diepgang te werken bij zichzelf en als groep zonder hierbij de andere te bezitten. Het is natuurlijk een leerschool. Daarom wordt het klooster ook vaak een leerschool van de liefde genoemd. Er wordt gewerkt aan de verticale dimensie (is er een God? Welke relatie hebben we hiermee?) en de horizontale (wie ben ik en hoe ga ik met anderen om?).
Op het einde van dit tweede deel (na 4 weken samen in het klooster) merk je een echte verandering bij de deelnemers. Hun trots is gebroken, hun kwetsbaarheid ligt open.
Eén van de monniken verwoordt het mooi: ‘het is confronterend om te merken dat we gebroken mensen zijn, maar hier helpt het beeld van de pottenbakker mij enorm. De pottenbakker geeft de klei nooit op. En beetje bij beetje wordt er een prachtig aardewerk gemaakt. Wij zijn de klei.’
Ik kijk al uit naar deel 3!
De Bazuin 