Long Time Ago

Het is een tijdje geleden dat we hier nog iets schreven. Hadden we niets te vertellen? Zeker niet. Als mens, gezin,…heb je altijd wel iets te brengen. Het kwam er gewoon niet van. Sowieso moet ook niet alles steeds gedeeld worden met de ganse wereld. Nu willen we af en toe toch iets delen. Niet met de intentie om de perfecte blog te schrijven. Vooral omdat het deugd doet om af en toe eens iets neer te schrijven.

Wat blijft? We zijn zoekend. Wat is veranderd? Er zit geen ‘moeten’ achter. We zijn pelgrims op weg, dat is fijn. Het zoeken heeft zich ook van focus verlegd. Ipv steeds zoeken naar externe projecten proberen we als gezin echt onze interne weg op te zoeken. We leerden meditatie kennen, we gingen samen veel fietsen en wandelen, we leerden ritme te zoeken in ons gezin en ons eigen leven, we leerden onze vriendschappen in eenvoud te verdiepen, we leerden neen zeggen, we onderzoeken ons innerlijke zelf…dit alles met vallen en opstaan.

En wat met onze droom van een ‘stadsklooster’? Dat is er nog volop. En eigenlijk hebben we het (zie voorgaande) ook voor een stuk gevonden. We vonden rust op de plek waar we wonen, in ons kleine huisje midden in de stad. Van daaruit zijn we verbonden met school, werk, kerk, vrije tijd,… We zoeken samen naar ritme, rust en diepgang. Van hieruit verbinden we ons met de gemeenschap rond ons. Contemplatie en actie op kleine schaal? Het gezin is een uitdaging op zich, een enorm belangrijke verantwoordelijkheid, met impact op grote schaal, maar dan op lange termijn. Dat is nu de fase in ons leven. Daar moeten we ook rust leren vinden.

Ik (Vanya) krijg de kans om vanuit mijn job (coördinator bij Arbeid & Milieu) 5 lokale pastorale ploegen in Kortrijk te coachen rond duurzaamheid en vitaal gelovig zijn. Zo fijn om met al die verschillende mensen, groepen, karakters en visies aan de slag te gaan. Meer weten over het project? Klik hier. Het is zo belangrijk om met mensen op weg te gaan, startende vanuit de context en de plaats waar ze zijn en staan. En hen helpen te zien welke prachtige zaken ze kunnen verwezenlijken, ook al lijken ze zo klein en onbeduidend. Mensen en gemeenschappen hebben nood aan hoop en verbinding. We moeten creatief zijn in deze tijden, maar samen kunnen we veel.

Ondertussen zitten we nog steeds volop in de corona crisis. Dit is niet eenvoudig voor vele mensen. Vele mensen zijn eenzaam, alleen, ziek,… Voor ons als gezin hebben we op zich geen reden om te klagen. We zijn gezond, we hebben een huis, we kunnen veel naar buiten. Toch weegt het ook wel. We missen gemeenschap, we missen cultuur, we missen het alleen zijn. We mochten hierover wat zeggen in ‘De Morgen’. Het artikel vonden we uiteindelijk niet zo goed, maar we hielden er wel een mooie foto aan over! Hoe gaat het bij jullie in het gezin? Of ben je alleen? Lukt het wat?

Binnenkort starten we opnieuw met ons kleine ‘kringetje’ rond advent. Anders dan anders, we zullen dit via zoom organiseren. We weten nog niet welk materiaal we zullen lezen, maar deze zaken zijn alvast aan te raden: ‘Van Allerheiligen tot Kerstmis: bidden in tijden van afstand en verwachting’ en de adventsretraite van de Jezuïeten. Hebben jullie nog fijn materiaal of leuke boekjes rond de advent?