Morgen gaat de advent van start. Een periode waar ik steeds naar uitkijk, maar meestal verloren gaat in de eindejaars-werk-druk en verplicht ‘feestgedoe’. Dit jaar is het anders. We moeten nog steeds thuis werken en ‘mogen’ niet gaan feesten (tenzij we wat creatief zijn en de buitenlucht opzoeken). Als introvert vind ik die feesten sowieso maar niets, dus hier alvast opluchting dat die stress wegvalt. Sommige keuzes, waar we vaak wakker van liggen, hoeven we nu niet te maken. Ander keuzes kunnen we wel maken. Onze creativiteit wordt opnieuw aangewakkerd. We worden bv. de natuur in geduwd om mensen te ontmoeten, zalig toch.
Wat is essentieel in het leven? Een moeilijke vraag, maar wel een nuttige om mee te nemen in deze adventstijd. Zijn het die feesten? Zijn het die pakjes? Missen we echt zoveel? Wat hebben we wel?
Ont-moeten. We moeten niets. We mogen veel. Ook in deze Coronatijd.
Zoals ook de voorbije jaren, kiezen we er als gezin voor om de adventstijd actief te beleven. We komen met enkele kennissen uit de buurt gedurende vier weken op dinsdagavond virtueel samen. We lezen samen een boekje, lezen een dagelijkse overweging, en delen op dinsdag (online) wat ons aansprak, waar we het moeilijk mee hebben,… We delen het leven, we delen onze hoop, ons verdriet en kijken uit.
Ik zie er zo naar uit.
De Bazuin 