Theodore Roosevelt op 23/04/1910
‘Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen.
De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is;
die desondanks toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent; die zich helemaal geeft voor de goede zaak;
die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft, en die, als het tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond’…
Kwetsbaarheid is niet een kwestie van winnen of verliezen, maar een kwestie van inzien en accepteren dat beide bij het leven horen. Een kwestie van jezelf desondanks helemaal geven. Kwetsbaarheid is geen vorm van zwakte, en de onzekerheden, risico’s en emoties waarmee we elke dag geconfronteerd zijn geen vrijwillige keus. De enige keus die we hebben is hoe we ermee omgaan. Naarmate we mee bereid zijn onze kwetsbaarheid te erkennen en omarmen, zullen we meer moed en betrokkenheid tonen; naarmate we ons meer afschermen van onze kwetsbaarheid, zullen we meer vanuit angst en minder vanuit verbondenheid handelen.
Als we ons hele leven blijven wachten totdat we perfect of onaantastbaar zijn voordat we de arena betreden, zullen we uiteindelijk relaties en kansen opofferen die nooit meer terugkomen, onze kostbare tijd verdoen, en onze talenten – die unieke bijdrage aan de wereld die alleen wij kunnen leveren- de rug toekeren.
Perfect en onaantastbaar zijn is verleidelijk, maar menselijk gezien onmogelijk. WE moeten de arena, waaruit die ook bestaat- een nieuwe relatie, een belangrijke vergadering, een creatief proces, een moeilijk gesprek met een familielid-, betreden en bereid zijn onze nek uit te steken. In plaats van aan de zijlijn te blijven zitten en kritiek te spuien, moeten we betrokkenheid tonen en onszelf laten zien. Dat is kwetsbaarheid. En dat vraagt moed.
(De Kracht van kwetsbaarheid, de moed om niet perfect te willen zijn door Brené Brown, inleiding)
De Bazuin 