In maart 1622 werd Isidore heilig verklaard door Rome. Heel verrassend, want zo ‘speciaal’ was hij niet. Hij stichtte geen kloosterorde en schreef ook geen enkel boek. Hij was een eenvoudige boerenjongen die praktisch zijn ganse leven besteedde aan het ploegen van de akker, meestal voor dezelfde rijke landeigenaar. Met zijn vrouw, Maria, kreeg hij een zoon die al vroeg als kind het leven liet. Isidore wist wat ontbering en verdriet was. Dagelijks bezocht hij de eredienst, hij ging ook biddend door het leven terwijl hij op het open veld bezig was. Daarmee toonde hij het eenvoudige en diepe geloof, gedeeld door vele eenvoudige landbouwers overal ter wereld.
Een gezegde ging rond dat men engelen konden zien, die Isidore assisteerden tijdens zijn zware boerenarbeid. Ondanks het feit dat hij praktisch geen rijkdom bezat, werd hij gekend voor zijn vrijgevigheid & gastvrijheid ten opzichte van de vreemde en de eenzame. Hij stierf op 15 mei 1130.
Gebed: Jezus, wij geloven in uw Koninkrijk. Zelfs te midden van pijn en hopeloosheid geloven we samen met elke moedige profeet, met iedere onbekende discipel die zijn armen uitstrekt als een brug tussen een gebroken wereld en uw Heilige koninkrijk. Jezus zegen elk van deze ‘kleinen’, die samen de bouwstenen leggen voor het nieuwe Jeruzalem. Amen
Bron: vertaald uit ‘common prayer’
De Bazuin 