Eerste terugblik

Gisteren waren Amos en ikzelf aanwezig in de avondviering in St-Michiel. Eigenlijk had ik niet zo veel zin, want het waren intense weken voor ons als gezin en de vermoeidheid eist zijn tol. Maar het was Amos zelf die zo graag wilde gaan. Vorige week deed hij zijn eerste communie, en hij wilde dit nu dan ook echt beleven in de gemeenschap.

Super trots was hij toen hij ook gevraagd werd of hij mocht meehelpen met de andere kindjes. Wel speciaal, het gevoel ‘uitverkoren’ te zijn en dat ook te mogen beleven. Met een reuze smile genoot hij met volle teugen van de dienst, het dragen van de kaarsjes en het meelopen met de andere helpertjes. Hij genoot van zijn ‘tweede communie’ en gaf aan dat hij al naar de volgende verlangt. Hij ging met een vredig gevoel slapen, een gevoel van ‘erbij te horen’. Wat was ik blij om dit te mogen mee beleven. Belangrijk en o zo nodig voor ons gevoelige ‘Mosje’. Belangrijk voor o zo vele mensen in onze maatschappij. Daarom het belang om aandacht te hebben voor de kleine symbolen, onze houding en openheid voor deze.

Het gevoel van warmte en gemeenschap is wat ons meest zal bijblijven aan onze doopselviering.  De omarming door de gemeenschap van Sint-Michiel, de Ark-gemeenschap en de aanwezigheid van vele (evangelische) vrienden was voor ons uniek. Dit gevoel kwam niet door ons, het is een gave Gods die door de verschillende gemeenschappen en mensen samen kwam. Allemaal broers en zussen, allemaal mens in onze kwetsbaarheid en op weg. Als we dat ‘op weg zijn’ samen mogen beleven is dit des te mooier.

Natuurlijk is niet alles ‘romantisch’, er is ook verdriet en pijn. Niet iedereen begrijpt onze keuzes, sommigen respecteren ze niet. Voor sommigen zijn we nu ‘anders’, of hebben we de waarheid verloren. Als mens zijn we vlug met oordelen en in hokjes steken, vaak hebben we niet door dat we daarmee bezig zijn. Meestal spreken we ook ‘over de andere’, maar niet ‘met de andere’.

Wij vinden het belangrijk om tijd te nemen, beschikbaar te zijn voor anderen. Zo ontstaat gemeenschap, begrip en respect. Vaak voelen we ons hier wat alleen in want in onze maatschappij waar alles vlug en efficiënt hoort te zijn is hier weinig ruimte over.

Echte gemeenschap ontstaat door in eenvoud en kwetsbaarheid tijd en ruimte te nemen voor elkaar, in gesprek te gaan zonder te veroordelen. We houden het mooie vast en gaan als gezin verder op weg.